Pierwsze dni maja - trochę historii
Opublikowano 30 kwietnia 2021

Pierwsze dni maja to szczególny czas dla Polaków, to dni historyczne. 1 maja przypada Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy tak zwane święto Pracy. Upamiętnia strajk robotników w Chicago z roku 1886, podczas którego walczono o wprowadzenie 8-godzinnego czasu pracy. Ruch ten został stłumiony przez policję, a wielu robotników straciło wtedy życie. Pierwsze obchody Święta Pracy w wielu krajach, w tym również na ziemiach Polski (które znajdowały się wtedy pod zaborem), odbyły się już w 1890 roku. Szczególnie uroczyście obchodzone w czasie PRL-u, po upadku tego ustroju zanikały także uroczyste obchody święta Pracy.

W Kościele rzymskokatolickim dzień 1 maja jest obchodzony jako święto Józefa Robotnika, patrona ludzi pracujących.

2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, jest to jedno z najważniejszych świąt Państwowych. Dawniej przedstawiała wizerunek orła na czerwonym tle, później pojawiła się flaga składająca się z pasów biało-czerwonych z godłem. Prawnie wizerunek polskich barw narodowych oraz wygląd flagi uregulowano ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. - opisano tam flagę jaka dwa prostokąty w kolorze białym i czerwonym. Następnie 31 stycznia 1980 r. sprecyzowano kolory flagi polskiej podając, że górny prostokąt powinien mieć barwę bardziej „szarą” niż białą., zaś dolny otrzymał barwę zbliżoną do karmazynowego. Proporcje flagi ustalono jako 5:8. W roku 1955 wprowadzono drugi wzór flagi państwowej, zawierający godło.
Biało-czerwona flaga jest jednym z symboli Państwowych Rzeczypospolitej Polski, zachęcam do uszanowania naszych barw narodowych – wywieśmy flagę na naszych domach.

3 maja świętujemy 230 rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Uchwalona w nocy z 2 na 3 maja 1791 roku w Pałacu Radziwiłłowskim stanowiła pierwszą pisaną konstytucję w Europie i drugą na świecie, świętem ustanowiona w 1919 r. W okresie PRL jego publiczne obchodzenie było zabronione, ponownie w roku 1990 stał się państwowym świętem narodowym. Dokument ten powstał przy współpracy posłów Sejmu Wielkiego i wspierającego ich środowiska.

Konstytucja zawierała wizję i program budowy nowoczesnego państwa i społeczeństwa, zmieniała ustrój państwa na monarchię dziedziczną, co ograniczyło demokrację szlachecką, odbierając prawo głosu i decyzji w sprawach państwa szlachcie nieposiadającej ziem. Wprowadziła częściowe zrównanie praw osobistych mieszczan i szlachty i stawiała chłopów pod ochroną państwa. Łagodziła nadużycia pańszczyzny. Zniosła liberum veto. Przyjęcie Konstytucji spowodowało zwrócenie się części szlachty, przeciwnej reformie, o pomoc do Rosji w celu przywrócenia tzw. „Praw Kardynalnych”. Wojnę w obronie konstytucji Polska przegrała. Utraciła niepodległość w 1795 r i podlegała rozbiorom przez 123 lata. Autorzy – Ignacy Potocki i Hugon Kołłątaj określili ją jako „ostatnią wolą i testamentem gasnącej Ojczyzny”. Przestała obowiązywać 23 listopada 1793 r. W tym czasie Sejm Czteroletni uchwalił wiele ustaw, wszystkie ustanowione zostały uchylone.